Het enige dat is gebeurd, is dat het publiek zich heeft aangepast aan incoherentie en geamuseerd is in onverschilligheid.
(All that has happened is that the public has adjusted to incoherence and been amused into indifference.)
In het boek van Neil Postman 'Amusing onszelf tot de dood: publieke discours in het tijdperk van de showbusiness', bekritiseert hij hoe het publiek ongevoelig is geworden voor de wanorde in communicatie en informatie. Hij suggereert dat mensen hebben geleerd het gebrek aan samenhang in discussies en media te accepteren, en vaak entertainment te vinden in de verwarring in plaats van duidelijkheid of inhoud te eisen.
Dit fenomeen leidt tot een samenleving waar ernstig discours afneemt, vervangen door oppervlakkig entertainment. Postman beweert dat deze verschuiving individuen onverschillig heeft gemaakt voor belangrijke kwesties, omdat ze prioriteit geven aan amusement boven zinvolle betrokkenheid bij de wereld om hen heen.