En het bedacht haar dat ze zo gewend was om alles in haar hoofd over te dragen, alsof elke gedachte een ingewikkelde schaal was die op het strand werd gevonden, dat ze nooit echt de waarde had geweten van het eenvoudigweg accepteren van dingen zoals ze waren.
(And it occurred to her that she was so used to turning over everything in her mind, as if each thought were an intricate shell found at the beach, that she had never truly known the value of simply accepting things as they were.)
Het citaat weerspiegelt een centrale realisatie van het personage, die veel tijd heeft besteed aan het analyseren van haar gedachten, verwant aan het onderzoeken van schelpen op een strand. Deze constante contemplatie heeft haar niet bewust gemaakt van het belang van het accepteren van situaties zoals ze zijn, in plaats van ze te analyseren. Het benadrukt een worsteling met de complexiteit van het denken en de eenvoud van acceptatie.
Dit moment van inzicht suggereert dat soms de handeling van het loslaten en het omarmen van de realiteit duidelijkheid en vrede kan brengen. Door haar gebruikelijke overdenken te herkennen, opent ze de mogelijkheid om het leven vollediger te ervaren, zonder de last van overmatige analyse. De reis van analyse tot acceptatie is een belangrijk thema in haar verhaal.