En er zijn mijn katten, die bezig zijn met een ritueel dat duizenden jaren teruggaat, tranquilly likt zichzelf na de maaltijd. Praktische dieren, ze geven er de voorkeur aan dat anderen het voedsel bieden ... sommigen van hen doen dat. Er moet een splitsing zijn geweest tussen de katten die domesticatie accepteerden en degenen die dat niet deden.
(And there are my cats, engaged in a ritual that goes back thousands of years, tranquilly licking themselves after the meal. Practical animals, they prefer to have others provide the food ... some of them do. There must have been a split between the cats who accepted domestication and those who did not.)
In "The Cat Inside" reflecteert William S. Burroughs op het tijdloze gedrag van katten, met name hun rustige routine van verzorging na het eten. Dit ritueel is door generaties doorgegeven en illustreert een diepe verbinding met hun instincten. Katten lijken te gedijen op een evenwicht tussen onafhankelijkheid en domesticatie, en benadrukken hun praktische aard en voorkeur om mensen hun maaltijden te laten leveren.
Burroughs suggereert verder dat er een historische divergentie is tussen kweekjes; Sommigen omarmden domesticatie, terwijl anderen hun wildheid handhaafden. Deze observatie onthult de complexiteit van katten als zowel metgezellen als onafhankelijke wezens gevormd door hun evolutionaire reis met mensen.