Bij Marcy zie ik wat ik zoek en schuift een lampost op en ontwarren het paar sneakers dat een kind daar heeft gegooid die zijn bungelen in getuigenis van wat shit die ik nooit heb ontdekt zolang ik in deze stad heb gewoond. Ik zit op de stoep en vul mijn voeten van binnen en laat de veters ongedaan maken. Er is te klein, maar de rechter past een beetje beter dan links. Het niet hebben van een grote teen werpt al zijn vruchten af.
(At Marcy I spot what I am looking for and shimmy up a lampost and untangle the pair of sneakers that some kid has tossed up there that dangle in testement to some shit that I have never figured out as long as I have lived in this city. I sit on the curb and stuff my feet inside leaving the laces undone. There too small but the right one fits a little better than the left. Not having a big toe is already paying off.)
De verteller ontmoet een paar sneakers die aan een lantaarnpaal hangen in Marcy, een merkwaardig gezicht dat capriolen uit de kindertijd weerspiegelt. Geïntrigeerd klimmen ze omhoog om de schoenen op te halen en vreugde te vinden in de onverwachte ervaring. Zittend op de stoep, proberen ze de sneakers, die over het algemeen te klein zijn, maar de juiste past net genoeg om een gevoel van voldoening te geven. De handeling van...