Vanwege een denkbeeldige stem was Nicholas een hele persoon geworden; in plaats van de gedeeltelijke persoon die hij in Berkeley was geweest. Als hij in Berkeley was gebleven, zou hij hebben geleefd en een gedeeltelijke persoon hebben gestorven, nooit meer de volledigheid kennen.
(Because of an imaginary voice, Nicholas had become a whole person; rather than the partial person he had been in Berkeley. If he had remained in Berkeley he would have lived and died a partial person, never knowing completeness.)
Nicholas ervoer een transformerende reis, gevormd door een denkbeeldige stem die hem in staat stelde zich tot een compleet individu te ontwikkelen. Eerder voelde hij in Berkeley zich als een onvolledige versie van zichzelf, zonder vervulling en doel. De aanwezigheid van deze stem gaf hem inzichten die persoonlijke groei en zelfontdekking mogelijk maken.
Als Nicholas in Berkeley was gebleven, zou hij in een onvolledigheid zijn blijven bestaan, beroofd van de diepgaande onthullingen die zijn leven betekenis gaven. Deze realisatie onderstreept het belang van transformatie en het potentieel om heelheid op onverwachte manieren te vinden.