Kort gezegd, het Gell-Mann Amnesia-effect is als volgt. Je opent de krant voor een artikel over een onderwerp dat je goed kent. In het geval van Murray, natuurkunde. In de mijne, showbusiness. U leest het artikel en ziet dat de journalist absoluut geen begrip heeft van de feiten of de problemen. Vaak is het artikel zo verkeerd dat het het verhaal eigenlijk achterwaarts omkeert, oorzaak en gevolg presenteert. Ik noem dit de verhalen "Wet Streets Cause Cause Right". Papier is vol met hen
(Briefly stated, the Gell-Mann Amnesia effect is as follows. You open the newspaper to an article on some subject you know well. In Murray's case, physics. In mine, show business. You read the article and see the journalist has absolutely no understanding of either the facts or the issues. Often, the article is so wrong it actually presents the story backward-reversing cause and effect. I call these the "wet streets cause rain" stories. Paper's full of them)
Het Gell-Mann Amnesia-effect benadrukt het fenomeen waarbij men het gebrek aan begrip van een journalist realiseert bij het lezen van een artikel over een onderwerp waarin ze deskundig zijn. Bijvoorbeeld, Murray, met zijn achtergrond in de natuurkunde, ontmoetingen waarin het artikel onjuiste feiten presenteert en onjuiste feiten presenteert en de kwesties in de hand hebben. Dit leidt tot frustratie, omdat het vaak resulteert in verhalen die de realiteit vervormen, zoals het onjuist tot stand brengen van oorzaak- en effectrelaties.
Deze vervorming is niet geïsoleerd voor de natuurkunde; Michael Crichton reflecteert ook op zijn ervaringen in de showbusiness, waar hij vaak soortgelijke onnauwkeurigheden ziet. De term "natte straten veroorzaken regen" illustreert hoe sommige artikelen causaliteit verkeerd aandoen, waardoor lezers de betrouwbaarheid van de media in twijfel trekken. Deze observaties suggereren een breder probleem met journalistieke normen en het belang van scepsis bij het consumeren van nieuws, vooral over onderwerpen buiten je expertise.