Brummel was een man van ergens in de dertig, vrijgezel, ooit een echte stadsagent met een levensstijl die veel geld verdiende en die in tegenspraak was met het salaris van zijn politieagent. Hij kwam altijd over als een sympathieke man, maar Marshall vertrouwde hem nooit echt. Nu ik erover nadenk, vond hij hem ook niet zo leuk. Te veel tanden die zonder reden zichtbaar zijn.
(Brummel was a man somewhere in his thirties, single, a one-time hotshot city cop with a big buck lifestyle that belied his policeman's salary. He always came on like a likable guy, but Marshall never really trusted him. Come to think of it, he didn't like him that much either. Too much teeth showing for no reason.)
Brummel wordt afgebeeld als een man van in de dertig, voorheen een succesvolle stadspolitieagent die een levensstijl leidde die gezien zijn salaris extravagant leek. Ondanks zijn uiterlijk vriendelijke houding wekt hij wantrouwen op bij Marshall, die merkt dat hij hem niet helemaal mag. Dit wordt nog verergerd door Brummels overdreven enthousiaste glimlach, die Marshall onoprecht lijkt.
Marshalls instincten vertellen hem dat Brummel niet volledig te vertrouwen is, wat duidt op de onderliggende complexiteiten in Brummels karakter. Het contrast tussen het charismatische front van Brummel en het scepticisme van Marshall suggereert diepere kwesties die hun interacties kunnen beïnvloeden, en weerspiegelen thema's van bedrog en morele ambiguïteit in het verhaal.
