Maar compassie is een dieper ding dat voorbij de spanning wacht van het kiezen van kanten. Compassie vereist in de praktijk niet dat we de waarheid opgeven van wat we voelen of de waarheid van onze realiteit. Noch stelt het ons in staat om de mensheid te minimaliseren van degenen die ons pijn doen. In plaats daarvan wordt ons gevraagd om onszelf genoeg te kennen dat we open kunnen blijven voor de waarheid van anderen, zelfs wanneer hun waarheid of hun onvermogen om hun waarheid waar te maken ons heeft gekwetst.
(But compassion is a deeper thing that waits beyond the tension of choosing sides. Compassion, in practice, does not require us to give up the truth of what we feel or the truth of our reality. Nor does it allow us to minimize the humanity of those who hurt us. Rather, we are asked to know ourselves enough that we can stay open to the truth of others, even when their truth or their inability to live up to their truth has hurt us.)
Compassie gaat verder dan het simpelweg kiezen van partijen in elk conflict en probeert contact te maken met een dieper begrip van onszelf en anderen. Het maakt de erkenning van onze eigen gevoelens en realiteit mogelijk zonder de mensheid in gevaar te brengen van degenen die ons pijn kunnen veroorzaken. Dit diepere bewustzijn helpt ons openheid te behouden voor de ervaringen en waarheden van anderen, wat een uitdaging kan zijn, vooral als we ons gekwetst voelen.
Mark Nepo benadrukt dat ware compassie de complexiteit van menselijke emoties omarmt. Het dwingt ons niet om onze eigen waarheid of de wangedrag van anderen te ontkennen, maar moedigt ons eerder aan om onze gedeelde mensheid te herkennen. Door dit te doen, kunnen we een ruimte bevorderen voor genezing en begrip, waardoor we onze relaties kunnen navigeren met een gevoel van empathie en gratie, zelfs in moeilijke situaties.