Maar het verlangen in hem was nog groter geworden, de overweldigende behoefte om alleen te zijn. Opgesloten in een lege kamer, volledig ongewild, stil en rugligging. Uitgestrekt, niet hoeven te spreken, niet hoeven te bewegen. Niet verplicht om met iemand of enig probleem om te gaan. En niemand zal zelfs weten waar ik ben, vertelde hij zichzelf. Dat leek onverklaarbaar erg belangrijk; Hij wilde onbekend en onzichtbaar zijn, ongezien leven.
(But the longing within him had grown even greater, the overpowering need to be alone. Locked in an empty room, entirely unwitnessed, silent and supine. Stretched out, not needing to speak, not needing to move. Not required to cope with anyone or any problem. And no one will even know where I am, he told himself. That seemed, unaccountably, very important; he wanted to be unknown and invisible, to live unseen.)
In Philip K. Dick's 'Ubik' ervaart de hoofdrolspeler een overweldigend verlangen naar eenzaamheid, waardoor zijn verlangen wordt versterkt om te ontsnappen aan de eisen van de buitenwereld. Hij verlangt ernaar om in een volledig lege ruimte te zijn, vrij van de noodzaak om problemen te communiceren of problemen te confronteren. Deze intense verlangen naar isolatie is zeer belangrijk voor hem, omdat hij een staat voorstelt waar hij kan bestaan zonder sociale verplichtingen of verwachtingen. De wens om onopgemerkt te worden onderstreept zijn behoefte aan persoonlijke vrijheid.
Bovendien onthult dit verlangen naar onzichtbaarheid diepere thema's van vervreemding en zelfbehoud. De contemplatie van het personage van het in stilte weggesloten worden weerspiegelt een strijd met identiteit en de druk van sociale interactie. Hij fantaseert over een leven dat wordt weggenomen van nieuwsgierige ogen, waar hij zich echt kan loskoppelen van maatschappelijke eisen. Dit verlangen naar anonimiteit benadrukt niet alleen zijn innerlijke onrust, maar nodigt ook lezers uit om de complexiteit van het menselijk bestaan en de intrinsieke behoefte aan momenten van ontsnapping te overwegen.