Het leek niet mogelijk dat Wendy Wright was geboren uit bloed en interne organen zoals andere mensen. In de nabijheid van haar voelde hij zich als een squat, vet, zwetend, ongeschoolde Nurt wiens maag rammelde en wiens adem sniep. Dichtbij haar werd hij zich bewust van de fysieke mechanismen die hem in leven hielden; Binnen hem moesten pijpen en kleppen en gascompressoren en ventilatorgordels wegduiken bij een verliezende taak, een arbeid uiteindelijk gedoemd. Toen hij haar gezicht zag, ontdekte hij dat zijn eigen bestond uit een opzichtig masker; Door haar lichaam op te zien, voelde hij zich als een low-class opwindspeelgoed.
(It did not seem possible that Wendy Wright had been born out of blood and internal organs like other people. In proximity to her he felt himself to be a squat, oily, sweating, uneducated nurt whose stomach rattled and whose breath wheezed. Near her he became aware of the physical mechanisms which kept him alive; within him machinery, pipes and valves and gas-compressors and fan belts had to chug away at a losing task, a labor ultimately doomed. Seeing her face, he discovered that his own consisted of a garish mask; noticing her body made him feel like a low-class wind-up toy.)
In Philip K. Dick's 'Ubik' ervaart het personage een diepgaand gevoel van ontoereikendheid wanneer het in aanwezigheid van Wendy Wright. Hij beschouwt haar als bijna etherisch en contrasteert scherp met zijn eigen lichamelijkheid, die volgens hem base en mechanisch is. Dit zelfbewustzijn benadrukt zijn perceptie van louter machine, worstelen met de alledaagse beperkingen van het leven. Wendy vertegenwoordigt een ideaal dat voor hem onbereikbaar aanvoelt, waardoor zijn gevoel van minderwaardigheid wordt verhoogd.
Deze grimmige vergelijking brengt hem ertoe na te denken over zijn eigen bestaan. Hij beschouwt zichzelf als een lage, ruwe versie van een mens, terwijl Wendy een geïdealiseerde vorm van schoonheid en gratie belichaamt. De metafoor van interne machines dient om zijn gevoelens van vervreemding en de existentiële angst te benadrukken die gepaard gaat met de realisatie van iemands sterfelijkheid en beperkingen. Uiteindelijk verdiept de ontmoeting zijn interne conflict en duwt hem om zijn eigen tekortkomingen te confronteren.