Maar de werkende mensen, het gewone volk, ze zullen het niet toestaan. ' 'Het is het gewone volk dat het meest plezier uit de marteling en uitvoering van grote mannen haalt ... als het niet te ver teruggaat, zou ik graag willen weten wie het werd geëist van de executie van onze vriend Jezus H. Christus.
(But the workingpeople, the common people, they won't allow it.' 'It's the common people who get most fun out of the torture and execution of great men.... If it's not going too far back I'd like to know who it was demanded the execution of our friend Jesus H. Christ.)
De passage bespreekt de machtsdynamiek tussen de elite en het gewone volk en benadrukt de rol van deze laatste in maatschappelijke straffen en gerechtigheid. Het suggereert dat gewone individuen een zekere voldoening nemen in de ondergang van prominente figuren, wat een diepgeworteld verlangen naar vergelding tegen mensen aan de macht impliceert. Dit fenomeen weerspiegelt de collectieve frustraties en de onderstromen van klassenstrijd die kunnen leiden tot een wijdverbreide vraag naar actie tegen de elite.
De verwijzing naar de uitvoering van historische figuren zoals Jezus onderstreept de langdurige traditie van de massa die verantwoordelijkheid zoekt van degenen die zij beschouwen als schuldig aan morele of maatschappelijke mislukkingen. Het stelt een tot nadenken stemmende vraag over de aard van rechtvaardigheid en de motieven die mensen ertoe aanzetten om ernstige gevolgen te vragen, waardoor een ingewikkelde relatie tussen hoop, wraak en maatschappelijke normen door de geschiedenis heen wordt onthuld.