Zelfs een slagveld kan vredig zijn, kan een plek zijn voor bloemen om te groeien, voor kinderen om te spelen; De herinneringen, het verdriet, zijn in ons, geen deel van de wereld over ons.
(Even a battlefield can be peaceful, can be a place for flowers to grow, for children to play; the memories, the sadness, are within us, not part of the world about us.)
Het citaat benadrukt het contrast tussen de fysieke realiteit van een slagveld en het emotionele gewicht dat het draagt. Het suggereert dat zelfs op plaatsen gekenmerkt door conflicten en verdriet, schoonheid en onschuld nog steeds kunnen bestaan. De aanwezigheid van bloemen en kinderen symboliseert hoop en vernieuwing, wat aangeeft dat het leven kan gedijen ondanks trauma's uit het verleden.
Bovendien benadrukt het idee van herinneringen en verdriet intern het idee dat onze percepties onze ervaringen vormen. Hoewel de wereld om ons heen kan worden gevuld met herinneringen aan ontberingen, zijn het onze innerlijke landschappen die onze gevoelens bepalen. Dit perspectief stimuleert veerkracht en de mogelijkheid om vrede te vinden te midden van onrust.