Goede dingen die we in het leven hebben, zijn op zijn best tijdelijke lening en kunnen ons in een oogwenk wegnemen. De grens tussen geluk en een ramp, tussen overvloed en schaarste, tussen de warme haard van liefde en de koude kamer van eenzaamheid, was een smal. We konden op elk moment van de ene naar de andere oversteken, zoals toen we struikelden of vielen, of gewoon naar de andere kant liepen omdat we onvoldoende aandacht besteedden aan waar we waren.
(good things that we have in life are on temporary loan, at best, and can be taken away from us in an instant. The borderline between good fortune and disaster, between plenitude and paucity, between the warm hearth of love and the cold chamber of loneliness, was a narrow one. We could cross over from one to the other at any moment, as when we stumbled or fell, or simply walked over to the other side because we were paying insufficient attention to where we were.)
De passage benadrukt de voorbijgaande aard van de goede dingen in het leven, wat suggereert dat ons geluk en bezittingen slechts tijdelijk van ons zijn. Het illustreert de fijne lijn die het fortuin scheidt van ongeluk, liefde van eenzaamheid en overvloed door schaarste. Dit precaire evenwicht kan onverwacht verschuiven en ons eraan herinneren om ons bewust te blijven van onze omstandigheden en dankbaar voor wat we hebben, omdat het op elk moment kan verdwijnen.
Dit inzicht dient als een aangrijpende herinnering aan de onvoorspelbaarheid van het leven. Het moedigt mindfulness en waardering aan voor onze huidige geneugten en relaties, terwijl het erkent dat ze snel kunnen veranderen. De waarschuwing om ons leven te houden, weerspiegelt een dieper begrip van het bestaan dat veel mensen als vanzelfsprekend beschouwen totdat ze worden geconfronteerd met verlies.