Ten eerste was het bereiken van de revolutionaire generatie een collectieve onderneming die erin slaagde vanwege de diversiteit van persoonlijkheden en ideologieën die in de mix aanwezig zijn. Hun interacties en juxtaposities genereerden een dynamische vorm van evenwicht en evenwicht, niet omdat een van hen perfect of onfeilbaar was, maar omdat hun wederzijdse onvolkomenheden en valkeerbaarheid, evenals hun excentriciteiten en excessen, elkaar controleerden op de manier waarop Madison in de Federalistische 10 in de Federalistische facties in grote republiek zou zijn.
(First, the achievement of the revolutionary generation was a collective enterprise that succeeded because of the diversity of personalities and ideologies present in the mix. Their interactions and juxtapositions generated a dynamic form of balance and equilibrium, not because any of them was perfect or infallible, but because their mutual imperfections and fallibilities, as well as their eccentricities and excesses, checked each other in much the way that Madison in Federalist 10 claimed that multiple factions would do in a large republic.)
Het succes van de revolutionaire generatie kwam voort uit hun diverse mix van persoonlijkheden en ideologieën. Deze variëteit creëerde een dynamische balans waarbij hun interacties samenwerking en evenwicht bevorderden. In plaats van te worden gedefinieerd door perfectie, dienden hun gedeelde gebreken en unieke kenmerken om elkaar te temperen, wat in navolging van Madison's idee in Federalist 10 in navolging van meerdere facties in een republiek elkaars invloed kan balanceren.
Deze collectieve inspanning ging niet over individuele schittering, maar eerder over het samenspel van verschillende opvattingen en sterke punten die hun prestaties voortbrachten. Het benadrukt het belang van diversiteit bij het bereiken van gemeenschappelijke doelen, wat illustreert hoe de onvolmaakte aard van de revolutionaire leiders heeft bijgedragen aan het algemene succes van hun zaak.
