Voor schapen gooit het gras niet op om de herders te laten zien hoeveel ze hebben gegeten; Maar, innerlijk door hun voedsel te verteren, produceren ze uiterlijk wol en melk.
(For sheep don't throw up the grass to show the shepherds how much they have eaten; but, inwardly digesting their food, they outwardly produce wool and milk.)
In het werk van Epictetus illustreert hij een diepgaande les over de aard van de productiviteit en de waarde van interne groei. Hij vergelijkt schapen met individuen, wat suggereert dat, net zoals schapen hun grasconsumptie niet aan hun herders vertonen, mensen niet de behoefte moeten voelen om hun inspanningen of prestaties naar buitenuit te pronken. De nadruk ligt op het stille, interne proces van groei en reflectie in plaats van op externe validatie.
Deze metafoor benadrukt dat echte resultaten, zoals wol en melk, intern voortkomen uit verteerervaringen en kennis intern. Het moedigt individuen aan om zich te concentreren op persoonlijke ontwikkeling en de teelt van deugden die bijdragen aan een bevredigend leven, in plaats van goedkeuring van anderen te zoeken over hun prestaties.