In elk klein dorp over de hele wereld worden de herinneringen en verhalen van zijn inwoners diep bewaard en diep gekoesterd. Deze collectieve ervaringen worden behandeld als waardevolle schatten, door generaties doorgegeven. Dit doorgeven van kennis weerspiegelt een diepgaande verbinding tussen degenen die verschillende momenten hebben meegemaakt en degenen die ernaar streven om ervan te leren.

De handeling van het delen van deze herinneringen betekent een band die is gevormd door gedeelde geschiedenis, die dient als een bron van wijsheid voor toekomstige generaties. In dergelijke gemeenschappen benadrukt het samenspel tussen de oude en de jongeren het belang van het vertellen van verhalen als een middel om nalatenschappen levend te houden, waardoor een rijk tapijt van gemeenschappelijke identiteit ontstaat dat blijft groeien en gedijen.