Hamlet 'Dwarfs' Hamilton ' - het dwergt vrijwel alles - maar er is een onthullende gelijkenis tussen hen. Het langste spel van Shakespeare verlaat zijn publiek in het donker over enkele fundamentele en schijnbaar cruciale feiten. Het is niet alsof de Bard het vergat, in de loop van al die woorden, om ons te vertellen of Hamlet gek was of alleen deed alsof: hij wilde dat we ons afvragen. Hij dwingt ons om te werken aan een puzzel die geen definitief antwoord heeft. En deze mysterie is een reden waarom we het stuk onweerstaanbaar vinden
(Hamlet' dwarfs 'Hamilton' - it dwarfs pretty much everything - but there's a revealing similarity between them. Shakespeare's longest play leaves its audience in the dark about some basic and seemingly crucial facts. It's not as if the Bard forgot, in the course of all those words, to tell us whether Hamlet was crazy or only pretending: He wanted us to wonder. He forces us to work on a puzzle that has no definite answer. And this mysteriousness is one reason why we find the play irresistible)
"Hamlet" is een kolossaal werk dat vele andere toneelstukken overtreft, waaronder "Hamilton." Ondanks hun verschillen in stijl en tijdperk, delen beide stukken een intrigerende gelijkenis: ze laten het publiek nadenken over cruciale elementen van het verhaal. Shakespeare creëert opzettelijk dubbelzinnigheid rond de waanzin van Hamlet, waardoor kijkers worden aangedrongen op de diepere betekenissen en onopgeloste vragen van het stuk.
Deze onzekerheid is een belangrijke reden voor de blijvende aantrekkingskracht van 'Hamlet'. De complexiteit van zijn personages en het ontbreken van eenvoudige antwoorden nodigen het publiek uit om het verhaal samen te voegen, waardoor het een intellectuele puzzel is. Deze boeiende ambiguïteit weerspiegelt de doordachte kunstenaarschap gevonden in "Hamilton", waarin wordt getoond hoe beide werken het publiek dwingt om hun thema's te verkennen die verder gaan dan op oppervlakte-niveau interpretatie.