Het citaat weerspiegelt de provocerende en surrealistische beelden die kenmerkend is voor de schrijfstijl van William S. Burroughs in "Naked Lunch." Het presenteert een levendige en grafisch expliciete scène die thema's van seksualiteit en jeugdige onschuld met elkaar verweven, en benadrukt het sterke contrast tussen het heilige en de profaan terwijl de onbewuste verlangens van de jongen zich in een dromerige staat manifesteren.
Deze grimmige beelden dient om Burroughs 'verkenning van taboe -onderwerpen en de complexiteit van menselijke ervaring te illustreren. In een wereld vol chaos en verslaving nodigt dergelijke juxtapositie lezers uit om ongemakkelijke waarheden over verlangen, identiteit en de aard van de realiteit te confronteren, met de nadruk op de thema's van de roman van dislocatie en maatschappelijke kritiek.