Er is maar één ding waarover een schrijver kan schrijven: wat staat voor zijn zintuigen op het moment van schrijven ... Ik ben een opnamepal instrument ... Ik neem niet aan dat ik de continuïteit van de verhaalplot oplegt ... voor zover ik slaagt in directe opname van bepaalde gebieden van het psychische proces dat ik misschien een beperkte functie heb ... Ik ben geen entertainer ...
(There is only one thing a writer can write about: what is in front of his senses at the moment of writing... I am a recording instrument... I do not presume to impose story plot continuity... Insofar as I succeed in Direct recording of certain areas of psychic process I may have limited function... I am not an entertainer...)
In "Naked Lunch", geeft William S. Burroughs zijn mening uit dat de primaire focus van een schrijver moet liggen op de onmiddellijke zintuiglijke ervaring op het moment van schrijven. Hij beschouwt zichzelf als louter een hulpmiddel voor het opnemen van deze ervaringen in plaats van een verteller gedreven door een samenhangende plot of traditionele verhalende structuur. Burroughs benadrukt de authenticiteit van het rechtstreeks vastleggen van rauwe gevoelens en gedachten die rechtstreeks in de geest van de schrijver voorkomen.
Door zichzelf te beschrijven als een "opnamepalent -instrument", distantieert hij zich van de rol van entertainer, waarbij hij een toewijding benadrukt om de diepten van de menselijke psyche te verkennen in plaats van lineaire verhalen te maken. Dit perspectief daagt conventionele verhalen uit en geeft prioriteit aan de authenticiteit van persoonlijke ervaring boven gestructureerde verhalende continuïteit.