Haar glimlach nam toe. Ze had perfecte witte gewone tanden; Iers, besloot Juliana. Alleen Iers bloed zou die kaaklijn zo'n vrouwelijkheid kunnen geven.
(Her smile increased. She had perfect white regular teeth; Irish, Juliana decided. Only Irish blood could give that jawline such femininity.)
In Philip K. Dick's "The Man in the High Castle" bewondert een personage de glimlach van een ander en noteert zijn charme en perfectie. De beschrijving van haar tanden is benadrukt, die lijkt op de standaard van schoonheid geassocieerd met het Ierse erfgoed. De verteller lijkt haar te glimlachen als niet alleen esthetisch, maar ook indicatief voor haar culturele achtergrond, wat een diepe waardering voor haar kenmerken suggereert.
Bovendien benadrukt de verwijzing naar haar kaaklijn vrouwelijkheid en presenteert hij een beeld van schoonheid die aansluit bij traditionele idealen. Deze aandacht voor detail in haar uiterlijk weerspiegelt de interesse van de verteller in erfgoed en fysieke attributen, wat suggereert dat in de context van het verhaal deze eigenschappen betekenis hebben die verder gaat dan louter uiterlijk, hint naar culturele identiteit.