Zijn zesde jaar, leek het hem, had een opmerkelijk lange tijd geduurd en er waren punten waarop hij zich eerlijk vroeg afvroeg of hij ooit zeven zou worden. Maar nu was het de nacht voor zijn verjaardag, en behalve een kosmische ramp Een wereld waarin hij werd geteld onder de zevenjarigen.
(His sixth year, it seemed to him, had lasted a remarkably long time and there were points at which he frankly wondered whether he would ever turn seven. But now it was the night before his birthday, and barring some cosmic disaster, the advent of some unexpected black hole into which the earth might be sucked, with the attendant reversal or suspension of time, in very few hours he would be waking up to a world in which he was numbered among the seven-year-olds.)
In deze passage reflecteert het personage op de lengte van zijn zesde jaar, met het gevoel dat het voor onbepaalde tijd is uitgerekt. Hij worstelt met een gevoel van tijdloosheid en vraagt zich af of hij ooit de mijlpaal zal bereiken om zeven te worden. Dit sentiment vangt de perceptie van een kind van tijd, die vaak elastisch en langdurig kan aanvoelen, vooral als ze gretig anticiperen op iets belangrijks zoals een verjaardag.
Terwijl de nacht voor zijn verjaardag zich ontvouwt, overweegt hij de aanstaande verandering die de komst van zijn zevende jaar zal brengen. Ondanks zijn grillige angsten voor kosmische onderbrekingen, staat hij op het punt om zich bij de rangen van zevenjarigen aan te sluiten, een moment vol opwinding en een gevoel van groei. Deze anticipatie weerspiegelt de universele gevoelens geassocieerd met mijlpalen uit de kindertijd en onderstreept de overgang van de ene levensfase naar de andere.