... Ik hoorde hem zeggen dat hij wist dat hij erg dom was geweest en dat hij niet weer dom zou zijn. Dat waren zijn woorden, MMA, en ik schreef ze op een stuk papier dat we hier op kantoor kunnen houden en naar hem afnemen en naar hem toe in de toekomst zwaaien als we dat moeten doen.
(...I heard him say that he knew that he had been very stupid and that he would not be stupid again. Those were his very words, Mma, and I wrote them down on a piece of paper which we can keep in the office here and take out and wave at him some time in the future if we need to do so.)
Het citaat weerspiegelt een moment van zelfrealisatie van een personage dat fouten uit het verleden erkent. De spreker geeft aan dat de persoon zijn dwaasheid begrijpt en zich ertoe verbindt er van te leren. Deze toelating betekent persoonlijke groei en het verlangen naar verandering, wat duidt op de bereidheid om met grotere wijsheid verder te gaan.
De handeling van het schrijven van deze erkenning dient als een tastbare herinnering aan hun toewijding aan verbetering. De intentie om het bij de hand te houden voor toekomstige referentie benadrukt het belang van verantwoording en moedigt voortdurende reflectie op iemands acties aan. Deze dynamiek voegt diepte toe aan het verhaal en illustreert hoe karakters in de loop van de tijd kunnen evolueren.