Ik herinner me dat mijn vriend en ik na 'Tumbleweeds' 'Pride and Glory' schreven. Ik stond net op het punt om ermee aan de slag te gaan. Ik had een aantal echt geweldige acteurs bij me, en New Line zou de film maken, en 9/11 gebeurde. En het was voorbij. Op 12 september was het voorbij. En terecht. Dat begreep ik.
(I remember, after 'Tumbleweeds,' my friend and I wrote 'Pride and Glory.' I was just about to get it going. I had some really great actors attached, and New Line was going to make the movie, and 9/11 happened. And it was over. By September 12, it was over. And rightfully so. I understood that.)
[Markdown-indeling]
Gavin O'Connors reflectie op de impact van 11 september op zijn filmische projecten benadrukt hoe onverwachte externe gebeurtenissen creatieve bezigheden diepgaand kunnen stopzetten. Het citaat onthult een moment van ambitie en hoop, waarin vooruitgang aan de horizon lag met het potentieel om opmerkelijk talent te verzamelen en de steun van een studio voor de film 'Pride and Glory'. Het plotselinge begin van de aanslagen van 11 september markeerde een keerpunt, niet alleen voor de filmindustrie, maar voor het hele culturele en maatschappelijke landschap. O'Connors aanvaarding van de sluiting, met de zinsnede 'En terecht', toont aan dat sommige obstakels buiten de individuele controle vallen en dat prioriteiten verschuiven in tijden van tragedie. Deze erkenning weerspiegelt een genuanceerd begrip van professionele verantwoordelijkheid en maatschappelijk medeleven – het accepteren van realiteiten die persoonlijke en collectieve ambities verstoren.
Het citaat heeft een diepe weerklank omdat het ons eraan herinnert hoe kwetsbaar onze plannen kunnen zijn in het licht van grotere, oncontroleerbare krachten. Het onderstreept ook het belang van empathie en gepaste gevoeligheid in tijden van nationale crisis. Voor makers en kunstenaars, die hun werk vaak zien als een weerspiegeling van hoop en menselijke veerkracht, kunnen deze verstoringen zeer ontmoedigend zijn, maar soms ook noodzakelijke pauzes voor het maatschappelijk welzijn. De daarmee samenhangende nostalgie en het gevoel van verlies spreken ook over het bredere thema van hoe verstoringen niet alleen projecten beïnvloeden, maar ook de carrières en persoonlijke reizen van de betrokkenen. Uiteindelijk vat dit citaat de onvoorspelbaarheid van het leven samen en de nederigheid die nodig is om te accepteren dat sommige hoofdstukken onvoltooid moeten blijven of voor onbepaalde tijd moeten worden uitgesteld vanwege omstandigheden buiten onze controle.
---Gavin O'Connor---