De auteur reflecteert op een eerdere educatieve ervaring waarbij leraren geloofden in het vermogen van studenten om complexe kennis te absorberen. Deze omgeving bevorderde het vertrouwen in studenten en moedigde leren aan, omdat leraren zonder bedenkingen een schat aan informatie overbrachten.
Er is echter een verschuiving plaatsgevonden in de onderwijsfilosofie; Leraren begonnen uitdagende inhoud achter te houden, in de overtuiging dat het oneerlijk was voor degenen die worstelden. Dit leidde tot een generatie opvoeders die, ontbrak, de diepte van kennis om te delen, een cyclus van beperkte leermogelijkheden voor alle studenten verder in stand te houden.