Ik veronderstel dat ik het geluk had om te worden opgeleid op een moment dat leraren nog dachten dat kinderen kennis aankonden. Ze vertrouwden ons. Toen kwam er een tijd dat ze besloten dat omdat niet elk kind in de klas die dingen kon begrijpen of onthouden die ze hen niet meer zouden leren omdat het niet eerlijk was op de minder goede. Dus ze hebben kennis achtergehouden. Dan veronderstel ik dat de volgende partij leraren niet de kennis hadden om achter te houden.
(I suppose I was lucky enough to be educated at a time when teachers still thought children could handle knowledge. They trusted us. Then there came a time when they decided that because not every kid in the class could understand or remember those things they wouldn't teach them anymore because it wasn't fair on the less good ones. So they withheld knowledge. Then I suppose the next lot of teachers didn't have the knowledge to withhold.)
De auteur reflecteert op een eerdere educatieve ervaring waarbij leraren geloofden in het vermogen van studenten om complexe kennis te absorberen. Deze omgeving bevorderde het vertrouwen in studenten en moedigde leren aan, omdat leraren zonder bedenkingen een schat aan informatie overbrachten.
Er is echter een verschuiving plaatsgevonden in de onderwijsfilosofie; Leraren begonnen uitdagende inhoud achter te houden, in de overtuiging dat het oneerlijk was voor degenen die worstelden. Dit leidde tot...