In dit fragment uit de "Naked Lunch" van William S. Burrough drukt de verteller gevoelens van onthechting en wanhoop uit en vergelijkt zichzelf met een geest die probeert in te grijpen in een tragische gebeurtenis. Deze beelden van spookachtige vingers suggereert een verlangen naar verbinding en invloed, terwijl hij ook zijn gevoel van machteloosheid benadrukt in een wereld doordrongen van dood en verval. De spookachtige aard van het tafereel roept een sterk bewustzijn van sterfelijkheid en de strijd om het bestaan ​​op.

De beschrijving van de omgeving illustreert een sombere en surrealistische realiteit, gedomineerd door levenloosheid en groteske sensaties. Het gebruik van viscerale details, zoals "Crystal Snot" en "Black Blood", geeft een sterke afkeer van de fysieke wereld en een verlangen naar vitaliteit. Over het algemeen omvat de passage de thema's van isolatie, het verlangen naar een tastbaar bestaan ​​en de spookachtige herinneringen aan een vorig leven, die een huiveringwekkend effect op de lezer produceren.