Ik deed mijn uiterste best om een conventioneel leven te leiden, want zo ben ik opgevoed, en het was wat mijn man van mij wilde. Maar je kunt geen kleine witte hekjes bouwen om nachtmerries buiten te houden.
(I was trying my damnedest to lead a conventional life, for that was how I was brought up, and it was what my husband wanted of me. But one can't build little white picket fences to keep nightmares out.)
Dit citaat weerspiegelt de spanning tussen maatschappelijke verwachtingen en persoonlijke innerlijke onrust. De spreker heeft moeite om zich te conformeren aan het traditionele beeld van huiselijke gelukzaligheid, gesymboliseerd door witte hekjes, maar erkent dat dergelijke uiterlijke verschijnselen geen bescherming kunnen bieden tegen interne angsten en nachtmerries. Het benadrukt de beperkingen van oppervlakkige verplichtingen en het belang van het onder ogen zien van de innerlijke realiteit in plaats van zich te verschuilen achter maatschappelijke maskers. De erkenning van deze tegenstrijdige krachten nodigt uit tot een dieper begrip van persoonlijke authenticiteit versus maatschappelijke conformiteit, waarbij wordt benadrukt dat echte vrede vereist dat iemands innerlijke strijd wordt aangepakt in plaats van te proberen deze te onderdrukken.
