Als economische catastrofe komt, zal het een tijd zijn die christenen samen trekt om elke bron die we hebben te delen, of zal het ons uit elkaar drijven om zich te verbergen in onze eigen kelders of bergretraites, waardoor onze privéwinkels van anderen op schot bewaken? Als we onze activa nu trouw gebruiken voor zijn koninkrijk, in plaats van hen te hamsteren, kunnen we dan niet op onze trouwe God vertrouwen om voor ons te zorgen?
(If economic catastrophe does come, will it be a time that draws Christians together to share every resource we have, or will it drive us apart to hide in our own basements or mountain retreats, guarding at gunpoint our private stores from others? If we faithfully use our assets for his kingdom now, rather than hoarding them, can't we trust our faithful God to provide for us then?)
Het boek van Randy Alcorn, "Money, Possessions and Eternity", stelt een kritische vraag over het antwoord van christenen in tijden van economische crisis. Hij daagt gelovigen uit om te overwegen of dergelijke ontberingen hen zullen verenigen in het delen van middelen of leiden tot isolatie en zelfbehoud. De nadruk ligt op hoe men ervoor kiest om te reageren op potentiële tegenspoed - hetzij door rijkdom te hamsteren voor persoonlijke veiligheid of hun vermogen zinvol te gebruiken voor het grotere goed.
Alcorn moedigt gelovigen aan om hun middelen voor Gods koninkrijk actief te gebruiken, in plaats van hen uit angst op te slaan. Hij wekt een gevoel van vertrouwen in Gods voorziening, wat suggereert dat als christenen hun rijkdom trouw beheren en anderen nu helpen, ze in moeilijke tijden van God kunnen verwachten en steun kunnen verwachten. Dit perspectief bevordert gemeenschap en vrijgevigheid over angst en egoïsme.