In haar werk "vloed in Tucson", reflecteert Barbara Kingsolver op het overwinnen van wanhoop door aandachtig te focussen op prachtige aspecten van het leven, zelfs op haar donkerste momenten. Ze gebruikt eenvoudige maar levendige beelden, zoals een rode geranium, haar dochter en de maan, om te illustreren hoe concentreren op schoonheid kan helpen een gevoel van vreugde en waardering voor het leven nieuw leven in te blazen. Deze praktijk stelde haar in staat om haar perspectief te herscholen en geluk te bevorderen te midden van moeilijkheden.

Kingsolver vergelijkt dit proces met revalidatie na een beroerte, waarbij men verloren vaardigheden moet herwinnen. Door haar geest voortdurend te trainen om vreugde te vinden in kleine, glorieuze details, vond ze een pad terug naar liefde voor het leven. Door haar ervaringen brengt ze een krachtige boodschap over het belang van mindfulness en het vermogen om iemands geluk te koesteren, zelfs wanneer ze worden geconfronteerd met uitdagingen.