In het boek van Laurie Notaro "We dachten dat je mooier zou zijn", reflecteert de auteur humoristisch over de angsten waarmee veel vrouwen worden geconfronteerd met betrekking tot hun uiterlijk. Met behulp van een levendige metafoor vergelijkt ze de poriën van haar huid met "puddingbekers", en benadrukt haar frustratie met de druk om te voldoen aan schoonheidsnormen. Notaro's openhartige uitdrukking van haar onzekerheden resoneert met lezers die zich kunnen verhouden tot de vaak overweldigende verwachtingen die op hen zijn gesteld.

Het citaat illustreert een gemeenschappelijke worsteling met zelfbeeld en de obsessie met perfectie in schoonheid. Notaro's geestige stijl legt zowel de absurditeit van deze zorgen als de herkenbare ervaringen van zich onvoldoende aan. Door haar komische lens nodigt ze lezers uit om hun onvolkomenheden te omarmen in plaats van te streven naar een onrealistisch ideaal.