In haar boek "We dachten dat je mooier zou zijn: True Tales of the Dorkiest Girl Alive," bespreekt Laurie Notaro het gevoel van opluchting die sommige mensen voelen wanneer ze de verantwoordelijkheid of controle kunnen ontwijken. De vergelijking met een jongeman genaamd Bush tijdens het ontwerp benadrukt het idee om verantwoording in een uitdagende tijd te ontwijken, wat een mentaliteit suggereert die probeert gevolgen te voorkomen door slim manoeuvreren.
Notaro gebruikt deze metafoor om de complexiteit van persoonlijke verantwoordelijkheid en maatschappelijke verwachtingen te onderzoeken. Het citaat weerspiegelt een breder commentaar op hoe individuen zich soms gerechtvaardigd voelen in het ontsnappen aan moeilijke situaties, waardoor parallellen worden getrokken op historische momenten waar dergelijke acties vaker werden geaccepteerd. Door haar humor nodigt Notaro lezers uit om na te denken over hun eigen ervaringen met ontwijking en verantwoording.