Het is echter aanzienlijk meer dan dat: het is een acceptatie dat het in het licht van betekenisloosheid of onverschilligheid nog steeds mogelijk is om betrokken te zijn bij de wereld-het is nog steeds mogelijk om lief te hebben. Dit zijn de eerste twee strofen van dit nieuwsgierige kleine gedicht: opkijken naar de sterren, ik weet heel goed dat, voor alles wat ze geven, ik naar de hel kan gaan, maar op aarde is onverschilligheid het minste dat we moeten vrezen van de mens of beest . Hoe moeten we willen dat het sterren waren om te verbranden met een passie voor ons, konden we niet terugkeren? Als gelijke genegenheid dat niet kan zijn, laat de hoe liefder ik ben.
(It is considerably more than that, though: it is an acceptance that in the face of meaninglessness or indifference it is still possible to be engaged in the world-it is still possible to love. These are the first two stanzas of this curious little poem: Looking up at the stars, I know quite well That, for all they care, I can go to hell, But on earth indifference is the least We have to dread from man or beast. How should we like it were stars to burn With a passion for us we could not return? If equal affection cannot be, Let the more loving one be me.)
Het citaat weerspiegelt een diepgaande acceptatie van de inherente betekenisloosheid en onverschilligheid van het leven, wat suggereert dat je ondanks deze realiteit nog steeds actief met de wereld kan omgaan en liefde kan ervaren. De spreker erkent dat het universum weinig bezorgdheid vertoont over het individuele bestaan en een schril contrast uitbeelden tussen hemelse onverschilligheid en de affecties die worden gedeeld tussen mensen. Terwijl sterren kunnen schijnen zonder te voelen, zorgen menselijke relaties voor emotionele diepte en verbinding, zelfs te midden van de onzekerheden van het leven.
Poëtische woorden van Auden verkennen de complexiteit van liefde, wat suggereert dat niet -teruggestelde genegenheid nog steeds nobel kan zijn. De spreker overweegt het idee dat als liefde niet wederzijds kan zijn, het lovenswaardig is voor het meer liefhebbende individu om de last aan te nemen. Dit perspectief benadrukt de waarde van liefde als een keuze en een toewijding, en benadrukt de schoonheid van zichzelf volledig te geven, ongeacht de uitkomst, terwijl de realiteit van onverschilligheid wordt erkend die het bestaan doordringt.