In de reflectie van Alexander McCall Smith op W. H. Auden vestigt hij de aandacht op de slotlijnen van het gedicht van Auden "In Lof of Limestone." Deze lijnen roepen een levendige beelden op die auditieve en visuele elementen combineert, waardoor lezers aanmoedigen om hun verbeelding te betrekken. McCall Smith interpreteert deze beelden als het weergeven van een zachte vallende of afdaling in een serene landschap, wat een moment van rust en acceptatie suggereert.

De sfeer gecreëerd door de woorden van Auden resoneert met gevoelens van kalmte en resolutie. McCall Smith benadrukt hoe deze elementen bijdragen aan een gevoel van vergeving en vrede, ter illustratie van de emotionele diepte die poëzie kan overbrengen. De verkenning van zulke eenvoudige maar diepgaande afbeeldingen nodigt lezers uit om na te denken over hun eigen ervaringen met troost en begrip door de natuur en kunst.