Hetzelfde geldt overigens voor het geloof. We willen niet vast komen te zitten dat we de hele tijd naar de diensten moeten gaan, of dat we ons aan alle regels moeten houden. Wij willen ons niet aan God binden. We nemen Hem mee als we Hem nodig hebben, of als alles goed gaat. Maar echte betrokkenheid? Dat vereist blijvende kracht in geloof en huwelijk. En als je je niet engageert? vroeg ik. Jouw keuze. Maar je mist wat er aan de andere kant is. Wat is er aan de andere kant? Ah. Hij glimlachte. Een geluk dat je niet alleen kunt vinden.
(It's the same thing with faith, by the way. We don't want to get stuck having to go to services all the time, or having to follow all the rules. We don't want to commit to God. We'll take Him when we need Him, or when things are going good. But real commitment? That requires staying power---in faith and in marriage. And if you don't commit? I asked. Your choice. But you miss what's on the other side. What's on the other side? Ah. He smiled, A happiness you cannot find alone.)
De auteur reflecteert op de aard van geloof en suggereert dat veel mensen de voorkeur geven aan een informele relatie met God, waarbij ze alleen betrokken zijn als het hen uitkomt of in goede tijden. Dit vermijden van echte toewijding weerspiegelt sommige opvattingen over het huwelijk. Echt geloof vereist, net als een sterk huwelijk, doorzettingsvermogen en toewijding die verder gaat dan alleen het bijwonen of het naleven van regels.
Het gesprek benadrukt verder dat het niet nalaten om je te binden betekent dat je diepere vreugden misloopt. De spreker impliceert dat het ware geluk, dat niet in eenzaamheid kan worden bereikt, wacht op degenen die een volledige toewijding aan het geloof omarmen, wat de diepe beloningen illustreert die met toewijding gepaard gaan.