Het idee dat volwassenen inherent niet van eenvoudige verhalen houden, kunnen misleid zijn. In werkelijkheid kunnen veel volwassenen verlangen naar verhalen waar goedheid heerst boven cynisme en wanhoop. Deze wens blijft vaak onuitgesproken, vooral in meer geavanceerde sociale instellingen, waar complexiteit en ironie voorrang hebben op vreugde en viering.
De auteur drukt een verlangen uit naar verhalen die eenvoudige overwinningen en emotionele diepte vieren. In omgevingen die prioriteit geven aan ingewikkelde verhalen gevuld met disfunctie, kan de opbeurende eenvoud van een goed versus kwaadaardig verhaal echter over het hoofd worden gezien. Dit roept de vraag op waar het plezier en de plezier in het vertellen van verhalen zijn gebleven, zo velen verlangen naar een terugkeer naar meer vreugdevolle verhalen.