Isabel reflecteert op de belangrijke rol die privilege speelt bij het vormgeven van de bestemming van individuen, wat suggereert dat velen in hun respectieve situaties terechtkomen, niet vanwege hun eigen verdiensten of hard werk, maar eerder vanwege de gelukkige omstandigheden. Deze erkenning roept vragen op over de eerlijkheid van maatschappelijke structuren, en benadrukt dat gelijkheid van kansen vaak een illusie is.

Ze overweegt hoe willekeurige factoren, zoals iemands achtergrond of willekeurige gebeurtenissen in het leven, de paden in het leven drastisch kunnen veranderen. Dit perspectief dringt aan op een diepere overweging van hoe geluk met succes met succes is met een herevaluatie van wat echt prestatie in de samenleving is.