Arbeidsgeschiedenis was in die dagen een soort pornografie, en nog meer in deze dagen. Op openbare scholen en in de huizen van aardige mensen was het en blijft het vrijwel taboe om verhalen over Labour's lijden en derring-do te vertellen.
(Labor history was pornography of a sort in those days, and even more so in these days. In public schools and in the homes of nice people it was and remains pretty much taboo to tell tales of labor's sufferings and derring-do.)
In het boek "Jailbird" van Kurt Vonnegut Jr. denkt hij na over de behandeling van de arbeidsgeschiedenis, wat suggereert dat het vaak is gezien als iets taboe, verwant aan pornografie. Deze perceptie onthult een maatschappelijke terughoudendheid om de strijd en moed van werknemers te confronteren, die meestal over het hoofd worden gezien in het openbaar discours en onderwijs.
Vonnegut impliceert dat de uitdagingen waarmee arbeiders worden geconfronteerd niet alleen ongemakkelijke onderwerpen zijn, maar vaak worden weggelaten uit de verhalen die op scholen en respectabele huizen worden gedeeld. Deze afwezigheid benadrukt een bredere kwestie van het negeren van de historische betekenis van Labour, het versterken van een ontkoppeling tussen het begrip van de samenleving van werkomstandigheden en de geleefde ervaringen van degenen die vechten voor de rechten van werknemers.