Het citaat "Bladeren veranderden in aarde onder mijn voeten. Zo is het, bomen eten zichzelf" uit de roman Cloud Atlas van David Mitchell weerspiegelt een cyclus van leven en verval. Het benadrukt hoe de natuur haar eigen componenten hergebruikt, wat een proces van transformatie en regeneratie symboliseert. De beelden van bladeren die aarde worden, suggereren dat alle levende wezens bijdragen aan een groter ecosysteem, waar de dood tot nieuw leven leidt.

Deze zin omvat een diepgaande boodschap over de onderlinge verbondenheid in de natuur. Het idee dat bomen 'zichzelf opeten' kan worden geïnterpreteerd als een metafoor voor zelfredzaamheid, waarbij elke levensfase aansluit bij de volgende. Door deze lens nodigt het citaat lezers uit om na te denken over het delicate evenwicht tussen leven, dood en wedergeboorte, waarbij het belang wordt benadrukt van het begrijpen van onze plaats in de natuurlijke wereld.