Alsof ik ooit normaal was. Alsof ik ooit anders was dan hoe ik nu ben. Een remedie zal me niet beter maken. Het zal me gewoon meer als een gewone klootzak maken. Zoals de Vyrus je tot iets anders maakt. Dat doet het niet. Als je het krijgt, als je overleeft, is dat omdat je al het soort persoon was dat bloed zal drinken.
(Like I was ever normal. Like I was ever any different from how I am now. A cure won't make me better. It'll just make me more like a regular son of a bitch. Like the Vyrus makes you into something else. It doesn't. If you get it, if you survive, it's because you were already the kind of person who will drink blood.)
De verteller drukt een identiteitsgevoel uit dat bestand is tegen maatschappelijke normen, wat suggereert dat een zogenaamde remedie hun uniciteit zou verwijderen in plaats van ze te verbeteren. Ze benadrukken dat hun inherente aard niet kan worden veranderd, en benadrukken het idee dat het ondergaan van transformatie, zoals die veroorzaakt door de Vyrus, alleen het ware karakter van een persoon onthult in plaats van het fundamenteel te veranderen.
Dit perspectief illustreert...