Maria geloofde niet in het bijzonder in beloningen, alleen in straffen, snel en persoonlijk.
(Maria did not particularly believe in rewards, only in punishments, swift and personal.)
In Joan Didion's 'Play It As It Lays' heeft het personage Maria een uniek perspectief op het leven, waarbij hij zich voornamelijk richt op het concept van straffen in plaats van beloningen. Deze vooruitzichten suggereren dat Maria de gevolgen van acties als belangrijker en tastbaarder beschouwt dan enige positieve versterking. Haar geloof onderstreept een harde, realistische kijk op menselijke interacties en de motivaties achter gedrag.
Dit idee van het waarderen van straffen impliceert een dieper commentaar op de menselijke conditie, waar onmiddellijke en persoonlijke gevolgen vaak een blijvende impact achterlaten. Door prioriteit te geven aan snelle en persoonlijke straffen, weerspiegelt Maria de complexiteit van morele normen en het gewicht van verantwoordelijkheid in een chaotische wereld, wat een fundamentele strijd binnen haar karakter en het verhaal benadrukt.