In "Dinsdagen met Morrie," omarmt Morrie de speelse bijnaam 'coach' die hem is gegeven door de auteur, Mitch Albom. Deze uitwisseling benadrukt hun mentor-studentrelatie, waarbij Morrie zichzelf ziet leiden door de lessen van Mitch. Hij erkent dat hoewel zijn eigen vermogen om deel te nemen aan de ervaringen van het leven beperkt is vanwege de leeftijd, hij bereid is wijsheid aan Mitch te geven, die deze vreugden nog steeds volledig kan ervaren. Morrie's rol als coach symboliseert zijn toewijding aan het onderwijzen en koesteren van de groei van Mitch. Hij moedigt Mitch aan om het leven en de schoonheid ervan te omarmen, terwijl hij zelf reflecteert op zijn eigen afnemende mogelijkheden. Deze dynamiek illustreert het belang van mentorschap en het delen van de lessen van het leven, wat aantoont hoe de jongere generatie kan leren van en de ervaringen vieren van degenen die voor hen kwamen.

Morrie houdt van de bijnaam. Coach, zegt hij. Oké, ik zal je coach zijn. En je kunt mijn speler zijn. Je kunt alle mooie delen van het leven spelen die ik nu te oud ben.

Deze uitwisseling benadrukt hun mentor-studentrelatie, waarbij Morrie zichzelf ziet leiden naar Mitch door de lessen van het leven.