Desalniettemin verbergt de zon niet het sombere moeras van Virginia, noch Rome's vervloekte Campagna, noch brede Sahara, noch alle miljoen mijl van woestijnen en rouw onder de maan. De zon verbergt niet de oceaan, die de donkere kant van deze aarde is, en die tweederde van deze aarde is. Dus daarom, die sterfelijke man die meer van vreugde dan verdriet in hem heeft, kan die sterfelijke man niet waar zijn - niet waar of onontwikkeld.
(Nevertheless the sun hides not Virginia's Dismal Swamp, nor Rome's accursed Campagna, nor wide Sahara, nor all the million miles of deserts and of griefs beneath the moon. The sun hides not the ocean, which is the dark side of this earth, and which is two thirds of this earth. So, therefore, that mortal man who hath more of joy than sorrow in him, that mortal man cannot be true -- not true, or undeveloped.)
Deze passage benadrukt het idee dat vreugde niet afzonderlijk kan bestaan van verdriet. Melville suggereert dat de zon, die geluk vertegenwoordigt, de donkere aspecten van het leven niet verlicht, zoals het sombere moeras van Virginia of de enorme woestijnen. Deze locaties symboliseren de universele worstelingen en verdriet die naast momenten van geluk bestaan, wat aangeeft dat alle ervaringen met elkaar verweven zijn.
Bovendien beweert Melville dat een persoon die meer vreugde ervaart dan verdriet geen authenticiteit of ontwikkeling mist. Echt begrip en groei komen van het herkennen en confronteren van de donkere elementen van het leven. Deze dualiteit van vreugde en verdriet is essentieel voor de menselijke ervaring, en benadrukt dat zonder de aanwezigheid van ontberingen, ware vreugde niet volledig kan worden gewaardeerd.
