Nu zie ik mijn kinderen en ik weet dat ze figuren zijn in een lantaarnshow, dat hun gevoel van duurzaamheid een illusie is, omdat overal om ons heen niet te stoppen is.
(Now I see my children and I know that they are figures in a lantern show, that their sense of permanence is an illusion, because all around us time is unstoppable.)
Het citaat weerspiegelt een aangrijpend besef over de aard van tijd en leven. De spreker observeert hun kinderen en herkent ze als vluchtige momenten in een groter, steeds veranderend verhaal, verwant aan figuren in een lantaarnshow die even boeien maar niet permanent zijn. Deze metafoor illustreert hoe de vergankelijkheid van het leven een illusie van stabiliteit en continuïteit kan creëren, waardoor het moeilijk is om de onvermijdelijkheid van verandering te erkennen.
...