- De wind is ook eeuwig. Het eindigt nooit. Wanneer de wind ons lichaam binnenkomt, worden we geboren en wanneer het vertrekt, is het omdat we sterven, dus we moeten vrienden zijn met de wind. - en ... dit ... - Je weet niet eens meer wat je moet vragen. Je kunt maar beter stil blijven, verspil je speeksel niet. Saiva is heilig water dat het hart creëert. Speeksel mag niet worden verspild aan nutteloze woorden, want dan zullen we het water van de goden verspillen en kijken, ik ga je iets vertellen dat je niet moet vergeten: als woorden niet dienen om de herinneringen van anderen te bevorderen en de herinnering te veroorzaken om hun herinnering aan God te floreren, hebben geen zin.
(- The wind is also eternal. It never ends. When the wind enters our body, we are born, and when it leaves, it is because we die, so we have to be friends with the wind. - And... this... - You don't even know what to ask anymore. You better keep quiet, don't waste your saliva. Saiva is sacred water that the heart creates. Saliva must not be wasted on useless words because then we will be wasting the water of the gods and look, I'm going to tell you something that you must not forget: if words do not serve to moisten others' memories and cause the memory to flourish there memory of God, are of no use.)
De wind symboliseert de levenscyclus en vertegenwoordigt zowel onze geboorte als onze dood. Het wordt beschreven als een eeuwige kracht die ons verbindt met de wereld om ons heen. Het omarmen van de wind betekent het erkennen van de betekenis ervan en het vinden van harmonie ermee gedurende ons leven.
Bovendien benadrukt de passage de waarde van woorden. Spreken is een heilige daad, verwant aan het creëren van levengevend water, en mag niet worden verspild aan zinloos geklets. Echte communicatie zou herinneringen en verbindingen moeten bevorderen die het goddelijke eren, in plaats van de essentie van onze uitdrukking te verdunnen met trivialiteiten.