In 'The Bone Clocks' van David Mitchell wordt macht afgeschilderd als een voorbijgaande entiteit die individuen tijdelijk kunnen bezitten, maar nooit echt bezitten. Het verschuift van de ene persoon naar de andere via verschillende manieren, zoals conflicten, relaties en geluk. Het nastreven van macht is een gemeenschappelijk verlangen, dat een breed scala aan reacties uitlokt. Sommige mensen zijn erop gefixeerd, terwijl de wijzen nadenken over de blijvende implicaties ervan, aangezien macht aanzienlijke morele en emotionele gevolgen kan hebben.

Mitchell vergelijkt macht met een gevaarlijke verslaving, wat suggereert dat het het ego kan opblazen en tegelijkertijd de ziel kan aantasten. Het onvoorspelbare karakter ervan onderstreept de chaos die het in de geschiedenis brengt, omdat degenen die het hanteren opmerkelijke prestaties kunnen leveren of aanzienlijke schade kunnen toebrengen. Uiteindelijk wordt macht afgeschilderd als een kracht die de moraliteit overstijgt; het kan zowel schoonheid als vernietiging teweegbrengen en een ingewikkelde erfenis achterlaten, beïnvloed door de motivaties van degenen die macht verkrijgen.