Ze wist net zo goed als iedereen dat de wereld een plaats van beproeving en verdriet kon zijn, dat er onrechtvaardigheid en lijden en harteloosheid was - er was genoeg van dat alles om de grote Kalahari twee keer te vullen, maar wat goed deed het om over na te denken En dat alleen al? Niemand, dacht ze.
(She knew as well as anyone that the world could be a place of trial and sorrow, that there was injustice and suffering and heartlessness - there was enough of all that to fill the great Kalahari twice over, but what good did it do to ponder that and that alone? None, she thought.)
Het personage reflecteert op de harde realiteit van het leven, en erkent het bestaan van onrecht, lijden en onverschilligheid in de wereld. Ze begrijpt dat deze worstelingen overvloedig zijn en gemakkelijk iemands perceptie van de realiteit kunnen overweldigen. Ze erkent het gewicht van deze negatieve ervaringen en gelijktijdig gelijk aan het vullen van de uitgestrektheid van de Kalahari -woestijn.
Bevraagt ze echter de waarde van het wonen uitsluitend bij deze ontberingen....
