Jamie werd steeds slaperiger toen hij naar Isabel luisterde. Door de warmte van de omgeving voelde hij zich comfortabel, bijna alsof hij voor altijd op dat moment kon blijven. Hij voelde zich aangetrokken tot de melodie van haar stem, die doet denken aan de rustgevende van de natuur, klinkt als vogels tjilpen of een waterval, die gevoelens oproepen, zelfs zonder een duidelijke betekenis achter hen.

Deze ervaring met luisteren bracht Jamie een gevoel van verbinding en rust. Hij besefte dat liefde en begrip vaak groeien van zulke eenvoudige, oprechte momenten, wat suggereert dat zelfs in stilte, zinvolle verbindingen in de loop van de tijd kunnen vormen, wat leidt tot een dieper begrip van de dingen die we koesteren.