Ze zei verder iets anders, maar Jamie vond zijn aandacht drijvend. Hij voelde zich slaperig, want het was warm, en hij kon daar voor altijd liggen, dacht hij, luisterend naar het geluid van de stem van Isabel, in de manier waarop men luistert naar de gesprekken van vogels, of het geluid van een waterval die de zijkant afdaalde van de zijkant van een Schotse berg; Geluiden waarvoor we geen betekenis kunnen bedenken, maar waar we heel veel van houden met heel ons hart, en van alles houden met heel je hart, brengt altijd begrip, op tijd.
(She went on to say something else, but Jamie found his attention drifting. He was feeling sleepy, for it was warm, and he could lie there for ever, he thought, listening to the sound of Isabel's voice, in the way one listens to the conversations of birds, or the sound of a waterfall descending the side of a Scottish mountain; sounds for which we cannot come up with a meaning, but which we love dearly with all our heart, and loving anything with all your heart always brings understanding, in time.)
Jamie werd steeds slaperiger toen hij naar Isabel luisterde. Door de warmte van de omgeving voelde hij zich comfortabel, bijna alsof hij voor altijd op dat moment kon blijven. Hij voelde zich aangetrokken tot de melodie van haar stem, die doet denken aan de rustgevende van de natuur, klinkt als vogels tjilpen of een waterval, die gevoelens oproepen, zelfs zonder een duidelijke betekenis achter hen.
Deze ervaring met luisteren bracht Jamie een gevoel van verbinding en rust. Hij besefte dat liefde en begrip vaak groeien van zulke eenvoudige, oprechte momenten, wat suggereert dat zelfs in stilte, zinvolle verbindingen in de loop van de tijd kunnen vormen, wat leidt tot een dieper begrip van de dingen die we koesteren.