In tijden van wanhoop is het gebruikelijk dat individuen zich overweldigd voelen door hun pijn, gelovend dat het een eindeloze strijd is die hun bestaan ​​definieert. Deze perceptie kan gevoelens van hopeloosheid intensiveren, waardoor het moeilijk is om verder te kijken dan het onmiddellijke lijden. De pijn kan alle consumerende aanvoelen en elk gevoel van hoop of mogelijkheid overschaduwen.

De zachte herinnering is echter dat, hoewel pijn een onderdeel van het leven is, het niet het geheel van ons wezen is. In plaats van pijn te laten domineren, kan men streven naar een gevoel van vrede die pijn erkent als louter een onderdeel van een grotere levenservaring. Het omarmen van de overtuiging dat de reis van het leven zowel vreugde als verdriet omvat, kan leiden tot een gezonder perspectief en emotionele veerkracht.