In de "Naked Lunch" van William S. Burroughs, onderzoekt de auteur de mentaliteit van verslaafden, met name gericht op hun gebrek aan schaamte. De beelden van een junkie die zichzelf injecteert, onderstreept de diepten van hun toestand en hun minachting voor maatschappelijke normen. Dit gedrag illustreert een desensibilisatie van de walging van anderen, waardoor een diepgaande ontkoppeling wordt onthuld van conventionele schaamte.

Burroughs suggereert dat schaamte nauw verbonden is met seksueel libido, wat impliceert dat individuen bij afwezigheid een fundamenteel aspect van hun menselijkheid kunnen verliezen. Naarmate de gezelligheid van de junkie niet -seksueel wordt en gedreven door de behoefte aan stoffen, benadrukt het een transformatie waarbij traditionele emoties irrelevant worden. Door deze lens bekritiseert Burroughs de complexiteit van verslaving en menselijke verbinding.