Textboeken, zo lijkt het mij, zijn vijanden van onderwijs, instrumenten voor het bevorderen van dogmatisme en triviaal leren. Ze kunnen de leraar wat problemen besparen, maar de problemen die ze de hoofden van studenten veroorzaken is een plaag en een vloek.
(Textbooks, it seems to me, are enemies of education, instruments for promoting dogmatism and trivial learning. They may save the teacher some trouble, but the trouble they inflict on the minds of students is a blight and a curse.)
Neil Postman, in zijn boek 'The End of Education: Redefining the Value of School', stelt dat schoolboeken vaak echt onderwijs belemmeren. Hij gelooft dat ze dogmatisch denken bevorderen en oppervlakkig leren aanmoedigen in plaats van kritische betrokkenheid bij ideeën. Hoewel schoolboeken het lesgeven gemakkelijker kunnen maken voor opvoeders, kunnen ze aanzienlijke uitdagingen creëren voor het begrip en intellectuele groei van studenten.
De bewering van Postman benadrukt de negatieve impact van sterk vertrouwen op schoolboeken in educatieve instellingen. In plaats van nieuwsgierigheid en dieper begrip te bevorderen, kunnen studieboeken studenten beperken om het leren te verslaan en hun vermogen om onafhankelijk te denken beperken. Deze kritiek roept belangrijke vragen op over de effectiviteit van traditionele educatieve middelen en hun rol bij het vormgeven van deskundige en doordachte individuen.