In "Cloud Atlas" van David Mitchell wordt de omgeving afgebeeld op een manier die de gevolgen van menselijk ingrijpen in de natuur benadrukt. De vermelding van stuifmeelloze bomen suggereert een poging om planten te ontwikkelen die zijn ontworpen om geen ongedierte of vogels aan te trekken, wat wijst op een verlangen naar controle over het ecosysteem. Deze kunstmatigheid gaat echter ten koste van het verstoren van natuurlijke processen, wat een breder thema van de impact van de mensheid op het milieu weerspiegelt.
De beschrijving van stilstaande lucht gevuld met insecticiden benadrukt de giftige gevolgen van dergelijke ingrepen. Het illustreert een landschap waar het natuurlijke evenwicht verstoord is en het gebruik van chemicaliën tot een verstikkende atmosfeer leidt. Dit scenario dient als kritiek op moderne landbouwpraktijken en de zoektocht naar een insectenvrije omgeving, en duidt op de potentiële schade die voortkomt uit het voorrang geven aan gemak boven ecologische gezondheid.